Hallo allemaal,

Een verslag van dag 5 in Zuid Afrika. We worden vanochtend wakker in Swaziland. We hebben een riante keuken in ons appartement en ik waag me aan het produceren van een gebakken ei op toast. Daarna contacten we Sanne en laten we haar het appartement zien en praten nog even bij. Sanne moet nog 2,5 halve dag werken en heeft dan ook vakantie. Eerst gaat ze nog een weekje festivallen en dan komt ze voor de laatste 8 dagen ook naar Zuid Afrika.

We vertrekken rond half 11 en trekken door een sliert van dorpen door Swaziland. Het is interessant om de mensen hier en het leven hier te zien. We passeren vele scholen met kinderen in schooluniform. En we zien de zeer eenvoudige huizen van de mensen. Langs de weg waar we rijden wemelt het weer van lopende en wachtende mensen langs de weg. Vandaag zijn er ookheel veel koeien en geiten langs en soms op de weg. We kijken onze ogen uit. Hierdoor lette ik even niet op de snelheid en ja hoor, we werden aangehouden door een agent. We hadden op reisblogs al gelezen dat dit zeker zou gebeuren en dat je soms aardig genept kan worden. Met gespannen blik openden we het raampje waar een agent ons vriendelijk gedag zei en ons mededeelde dat we 30 km te hard reden en hiervoor een boete kregen. We hielden ons hart vast en hoorden hem toen het boetebedrag van 60 rand noemen. Even omrekenen, dat is ongeveer 3,60 euro. Oef, dat viel mee, we hadden minimaal het 10 dubbele verwacht. We betaalden dan ook snel en zeiden desgevraagd dat we geen betalingsbewijs hoefden. Dit betekent waarschijnlijk dat de 60 rand in de huishoudpot van de agent is beland.

Rond half 2 kwamen we bij de grens aan. Net ervoor stopten we nog even bij een kruispunt met een supermarkt, wat marktkraampjes en een tankstation. Irene en Maarten gingen een toilet opzoeken en ik keek wat om me heen. Het krioelde echt van de mensen. Was echt fascinerend wat er allemaal te zien was. Bij de grens ondergingen we hetzelfde ritueel als gisteren. Eerst een heel ritueel om Swaziland uit te komen en toen 50 meter een nieuw ritueel met pas controles om Zuid Afrika in te komen.

Dan volgt er een mooie maar ook zeer lange weg naar st Lucia. Het is een 2-baans weg waar je 120 mag rijden maar waar heel veel vrachtauto's het verkeer ophouden. Je moet dan steeds als een Max Verstappen op een gaatje loeren in het tegemoetkomend verkeer om dan snel in te halen. Leuk voor eerste 5 keer, wat meer vermoeiend voor de hierna volgende tientallen keren. We maken nog een pitstop. Irene ging naar het toilet en toen ze de ruimte binnenkwam zag ze 20 schoolkinderen in hetzelfde groene tenue die in rijen van 4 stonden opgesteld voor de wc deuren. 40 ogen staarden naar die grote blankeverschijning uit een ver land. Was erg grappig. We aten hier nog wat en reden toen het laatste stuk naar St Lucia waar we om half 5 aankwamen.

St Lucia is een plaatsje van 400 inwoners dat aan de rand van een Unesco wildpark ligt, het iSimangaliso Wetland Park. Klinkt als een pretpark maar is een groot wildpark waar zowel landdieren (waaronder de big 5) als zeedieren (walvissen, schildpadden, onder andere) voorkomen. We gaan er morgen heen.

St Lucia is ook bekend om de nijlpaarden die in de avond het dorp inwandelen op zoek naar gras. Je mag er s avonds niet te voet wandelen omdat deze dieren heel gevaarlijk zijn. We zijn dus in de avond maar met de auto naar een restaurant gegaan dat op 5 minuten wandelen van het appartement lag. We hebben lekker gegeten bij een Italiaan. Daarna zijn we nog wat rondgereden in het dorp en een beetje buiten het dorp op zoek naar de loslopende nijlpaarden. Was toch wel spannend. Aan ene kant hoop je ze te zien, aan andere kant weet je ook niet hoe ze reageren als je ze ziet. We kwamen er echter geen tegen ..... We hebben toen nog even lekker relaxed bij en in ons appartement alvorens we gingen slapen.